24/07/2010:
Terwijl China geteisterd wordt door zware regenval' en overstromingen die honderden mensen het leven kosten, dreigt bij Urumqi de volgende klimaatramp.
Vroeger was de voet van de gletsjer allemaal wit, het hele jaar door. Hartje zomer moet je klimmen tot bijna 3.500 meter hoogte om de voet van de Urumqi-l gletsjer te bereiken. De gletsjer is vernoemd naar de hoofdstad van Xinjiang, de regio in het uiterste noordwesten van China.
De temperatuur in Xinjiang stijgt sneller dan elders ter wereld. Daardoor verdwijnt er steeds meer van de belangrijkste waterbron voor de regio: de gletsjers. De gemiddelde temperatuur is hier de afgelopen tien jaar met ruim een graad gestegen", zegt professor Li Zhongqin. Hij leidt het internationale onderzoek naar de krimp van de Urumqi-l gletsjer. Gletsjers reageren als eerste op klimaatveranderingen en deze hier doet dat het meest van alle gletsjers ter wereld.

De Urumqi-l is dus een afspiegeling van wat andere gletsjers te wachten staat. In vijftig jaar is de gletsjer met een kwart gekrompen.
Sinds 1977 smelt de Urumqi-l elke zomer sneller. 's Winters vriest, regent en sneeuwt het te weinig om dat verlies te compenseren. Li: Sinds 1986 is de hoeveelheid smeltwater dat vanaf de gletsjer de rivier instroomt verdubbeld. In vijftig jaar is de gletsjer met een kwart gekrompen. Het is nu nog maar 2,5 kilometer lang. Li ziet het als onvermijdelijk dat de gletsjer binnen een eeuw geheel verdwijnt. Daarmee is ook de belangrijkste waterbron voor miljoenen Chinezen verleden tijd. In Urumqi, 150 kilometer verderop, is dat nog maar nauwelijks doorgedrongen. Het gestegen waterpeil in de rivier en de hoeveelheid neerslag die de afgelopen jaren alleen maar toeneemt, frustreren het besef van een tijdperk zonder water.

De autoriteiten zijn weliswaar begonnen met het bouwen van reservoirs om het smeltwater in op te vangen, maar de focus ligt nu toch vooral op manieren om het extra water dat er nog is, in economische zin zo optimaal mogelijk te gebruiken.
Om de economie in deze desolate regio te stimuleren, plant Urumqi miljardenprojecten. Zes kilometer buiten het centrum liggen de 36 vierkante kilometer van de Sneeuwlotus Golf Club over de heuvels. Om het gras groen te houden, is dagelijks evenveel water nodig als er past in zeven wedstrijdbaden.
Niet ver er vandaan ligt het Zijderoute Skiresort. De manager daar vertelt trots dat het tijdens het hoogseizoen, in februari, is gelukt om z'n gasten te laten skiën. Daarvoor moesten wel 24 uur lang tien sneeuwblazers de piste wit spuiten. Dat kostte evenveel water als er in zestien wedstrijdbaden past.
Ten zuiden van Urumqi wil de overheid een 'hightech woestijnmetropolis' bouwen: een koppeling van Urumqi met enkele voorsteden. Urumqi zelfwil veranderen in een 'ecologische parkstad' met veel groen. Groen, dat veel water nodig heeft.
Professor Li kijkt vanuit zijn onderzoekscentrum naar buiten, waar het smeltwater van de gletsjer over de rotsen naar beneden snelt. Het is goed dat die reservoirs zijn gebouwd. Daardoor is de landbouwgrond rond de stad zelfs toegenomen. De vraag is echter: wat doen we als het onvermijdelijke gebeurt en er straks echt geen water meer is ? Dan zal de eerstvolgende droge periode Urumqi onleefbaar maken. Mensen zullen moeten vertrekken om te overleven.
Bron: tctubantia