Erosie, verzilting en bodemuitputting zorgen er voor dat we straks voor grote problemen komen te staan bij het voeden van de wereldbevolking.
In Berlijn luiden wetenschappers deze week op een conferentie de alarmbel over landdegradatie. Volgens de VN-voedselorganisatie FAO is een kwart van alle landbouwgrond op aarde minder vruchtbaar geworden door erosie, verzilting, bodemuitputting en andere oorzaken. En dat terwijl de wereld om steeds meer voedsel schreeuwt en voedselprijzen de pan uitrijzen.
Tot 2050 groeit de wereldbevolking naar schatting van 7 naar 9 miljard mensen. Er is dus veel meer voedsel en landbouwgrond nodig. De kwetsbaarste gebieden zin de drogere, waar met kunst en vliegwerk nog landbouw mogelijk is.
De Sahel, sinds de rampzalige droogte veertig jaar geleden gelukkig weer groener geworden, blijft daarom een zorgenkindje. Landdegradatie treft ook China, India, zuidelijk Afrika en de hoorn van Afrika. Hard gaat het in Azië, waar bijvoorbeeld in Indonesië oerwoud wordt afgebrand om akkers te maken. Akkers die hun dunne vruchtbare bovenlaag vervolgens snel verliezen. Wat rest is woestenij. Voor eeuwig verloren.
De manier om land te beschermen is al ruim een eeuw bekend: dijken en terrassen aanleggen, delen van velden niet cultiveren zodat bomen en struiken ze beschermen. De praktijk is echter weerbarstig. Zo heeft laten liggen van een deel van de oogst nut, de resten hiervan houden grond en water vast en bemesten het land. Maar ze worden vaak gebruikt als veevoer of brandstof Begrijpelijk maar onverstandig bij landdegradatie.
China heeft al een tijdje in de gaten dat het zijn grond moet beschermen. De welvaart neemt toe, mensen eten minder rijst en steeds meer vlees, waar weer veevoer voor verbouwd moet worden. China moet kortom zuinig zijn. Er gebeurt heel veel tegen landdegradatie. Bijvoorbeeld in het stroomgebied van de Gele Rivier. Die heet niet voor niets Gele Rivier, die naam is te danken aan de enorme erosie die de rivier veroorzaakte. Het water nam heel veel onbeschermd land mee en veranderde in gele modder. De overheid heeft de laatste twintig jaar terrassen aangelegd en fruitbomen geplant in plaats van graan. Het gebied is een stuk groener geworden, goed voor het land.
Overheden moeten inzetten op voorlichting. Zowel de kleinste boer als de hoogste minister moeten er hetzelfde over denken. Naast adviezen en
workshops boeren vertellen wat ze moeten doen om hun land te beschermen.
Bron tcTubantis