IPCC is de afkorting voor: Intergovernmental Panel on Climate Change

Het IPCC is een VN-organisatie die wetenschappelijke bevindingen van duizenden wetenschappers over de hele wereld over de klimaatverandering vergaart en die ongeveer om de zes jaar in een rapport publiceert. Het IPCC doet dus zelf geen onderzoek en wordt algemeen als de meest neutrale bron van informatie over klimaatverandering beschouwd door het grote en gevarieerde aantal wetenschappers dat de rapporten schrijft en herschrijft. De deelname van critici maakt dat de conclusies van het rapport als erg conservatief mogen worden beschouwd.

Belangrijkste conclusies van het IPCC-rapport 2007 zijn:

Stijging temperatuur
De aarde is in een eeuw tijd 0,74 graden opgewarmd.
De opwarming is laatste 50 jaar tweemaal sneller dan daarvoor.
Het IPCC sluit niet uit dat de temperatuur nog deze eeuw stijgt met zeker 1,1 tot mogelijk 6,4 graden. Een stijging tussen 1,8 en 4 graden tot 2100 is in elk geval hoogstwaarschijnlijk. In het verslag uit 2001 spraken de wetenschappers de verwachting uit dat de temperatuur met 1,4 tot 5,8 graden zou kunnen toenemen.
Met name rond de Middellandse Zee zal het veel droger en warmer worden.
Het zee-ijs rond de Noordpool kan ’s zomers gaan verdwijnen.

Stijging zeespiegel
De zeespiegel is in de 20ste eeuw met 17 centimeter gestegen.
Deskundigen gaan uit van een verdere stijging van 18 tot 59 centimeter, een nauwere marge dan zij in hun laatste rapport (in 2001) aanhielden. Toen voorspelden de VN nog een stijging tussen de 9 en 88 centimeter. De nieuwe berekeningen zijn het gevolg van betere kennis over het uitzetten van warmer water.
Grotere stijgingen kunnen niet worden uitgesloten als het ijs in Groenland en Antarctica smelt. De bijdrage daarvan is nog niet bekend.
Door de draaiing van de aarde stijgt de zeespiegel niet overal evenveel. Bij de Nederlandse kust zal de stijging hoger zijn dan gemiddeld.
De golfstroom zal waarschijnlijk belangrijk afzwakken, maar zonder dat het in West-Europa kouder wordt.
Het oceaanwater zal veel zuurder worden door opname van kooldioxide.

Invloed van de mens
Het is zeer waarschijnlijk dat de onmiskenbare opwarming van de aarde wordt veroorzaakt door menselijke activiteiten. Met 'zeer waarschijnlijk' bedoelt het panel dat met een zekerheid van meer dan 90 procent de mens verantwoordelijk is voor het broeikaseffect de laatste vijftig jaar.
De gevolgen van de mensenlijke activiteiten zullen nog honderden jaren merkbaar zijn, zelfs bij stabilisatie van de concentraties broeikasgas.
Gevolgen van verdere opwarming
Het IPCC waarschuwt krachtiger dan ooit voor een verdere opwarming. Het panel voorspelt extremer weer, smeltende gletsjers en een stijgende zeespiegel.

Meer informatie hierover zie IPCC-rapport 2007

Volledig rapport
Download het rapport: www.ipcc.ch/pdf/assessment-report/ar4/syr/ar4_syr.pdf

19/01/2010 Klimaatwetenschap vecht tegen kritiek na nieuwe blunder
De laatste maanden krijgen klimaatwetenschappers met veel kritiek af te rekenen en deze week moeten ze zich na een nieuwe blunder verweren. Zo bleek een uitspraak van het IPCC over het smelten van de gletsjers in de Himalaya niet te kloppen.
De klimaatwetenschap kreeg in november een eerste klap te verwerken toen e-mails uitlekten waaruit bleek dat belangrijke wetenschappers met gegevens geknoeid hadden. Die mails bleven de onderhandelaars achtervolgen op de VN-klimaattop in Kopenhagen. Vorige week maakten enkele Britse tabloids bekend dat een wetenschapper van het IPCC over gegevens zou beschikken die bewijzen dat we aan een periode van global cooling beginnen. Ze schreven dit naar aanleiding van de winterkou.

Misbruikt
Uiteindelijk liet de wetenschapper in kwestie zelf weten dat de Britse kranten zijn onderzoek misbruikt hebben als propaganda tegen global warming. Zo had hij slechts ontdekt dat de temperatuur van de oceaan ook een aanzienlijke impact heeft op de opwarming van onze planeet. Daarmee heeft hij helemaal niet ontkend dat global warming een fabeltje zou zijn. Hoewel de klimaatwetenschappers hier niet zelf voor verantwoordelijk zijn, heeft het de geloofwaardigheid van de wetenschappers alweer geen deugd gedaan.

Gletsjers
Deze week raakte bekend dat de voorspellingen van de VN over het smelten van de gletsjers in de Himalaya eveneens niet kloppen. WWF publiceerde in 2005 een document waarvoor het zich baseerde op een onderzoek van een werkgroep over de gletsjers in de Himalaya, van de Internationale Commissie voor Sneeuw en IJs. In het rapport staat dat de gletsjers in de Himalaya sneller smelten dan elders in de wereld en dat ze aan het huidige tempo tegen 2035 zullen verdwenen zijn. In het originele onderzoek is die informatie echter nergens terug te vinden.

IPCC
WWF verontschuldigde zich al voor het misverstand, maar helaas werd de studie intussen al een paar keer als referentie gebruikt. Ook het baanbrekende rapport van het IPCC in 2007 verwees hiernaar. Het is vreemd dat ook het IPCC de fout niet zag, want het leek eigenlijk wel heel onwaarschijnlijk dat alle gletsjers in de Himalaya al in 2035 gesmolten zouden zijn.

Realiteit
Blunders gebeuren overal, maar de klimaatwetenschap behandelt een complexe materie en foutjes worden door sceptici in dank aanvaard. Toch is de klimaatverandering nog steeds realiteit en daar zullen dergelijke negatieve berichten helaas niets aan veranderen. Het is dan ook spijtig dat zo'n blunders zich tot wereldnieuws ontpoppen. Het IPCC is van plan om de situatie opnieuw te onderzoeken en over twee à drie jaar een nieuw standpunt in te nemen. (gb)
Bron: Hln

04/02/2010 IPCC-Schandalen
Eind november 2009 worden via een Russische website gehackte e-mailberichten gepubliceerd, die zijn verstuurd tussen gerenommeerde IPCC-onderzoekers. Uit de berichten blijkt dat ze proberen de temperatuurdaling die sinds 1998 plaatsvindt te verdoezelen. Een van hen schrijft dat hij een truc heeft gebruikt om afname te verbergen.
Hoewel klimaatalarmisten benadrukken dat het gaat om slechts enkele wetenschappers en hun e-mails geen officieel wetenschappelijk werk zijn, spreken klimaatsceptici al snel over 'climategate'.

In december 2009 komt IPCC-voorzitter Rajendra Paehauri in opspraak, doordat hij fortuin zou maken als adviseur van verschillende bedrijven die in CO, handelen. Paehauri zelf ontkent alle aantijgingen over verstrengelde belangen.

In januari 2010 blijkt dat er' in een passage van het laatste IPCC-rapport over het smelten van de·Himalaya-gletsjers een verkeerd jaartal staat: het IPCC stelt dat mogelijk in 2035 de gletsjers al verdwenen zullen zijn; terwijl dit pas enkele eeuwen later het geval zal zijn.

Afgelopen zondag onthult The Sunday Telegraph over dezelfde gletsjer-passage, dat die niet tot stand is gekomen op basis van wetenschappelijk werk, maar dat er geput is uit een scriptie van een aardrijkskundestudent en een blad voor bergbeklimmers.
Bron: tctubantia

4 februari 2010: IPCC zit met een ClimateGate en een GletsjerGate.
De stellige bewering in het IPCC-rapport van 2007, dat de gletsjers van de Himalaya in 2035 volledig weggesmolten zouden zijn, blijkt uit de lucht gegrepen. Het juiste jaartal had 2350 moeten zijn. Is het een ernstige fout? Ja. Weliswaar gaat het om 1 verkeerde claim in een apport van zesduizend pagina's, maar het dramatische beeld van de smeltende gletsjers van de Himalaya heeft sterk bijgedragen aan de klimaathype.

Het IPCC claimt niet alleen dat de aarde opwarmt, maar dat ze sneller opwarmt en warmer wordt dan ooit te voren en dat dit het gevolg is van de uitstoot van broeikas gassen door menselijke activiteit. Deze Anthropogenic Global Warming (AGW) theorie is wel degelijk omstreden, en in het licht van de laatste onthullingen wellicht onhoudbaar. Naast de fouten en cover-ups in de IPCC-data, blijkt namelijk,ook dat de aarde de afgelopen tien jaar juist afkoelt, en het smelten van de gletsjers tot staan is gekomen, een feit dat de AGW-theorie niet kan verklaren. Een andere theorie, de Pacific Decadal Oscillation (PDO) theorie die gebaseerd is op veranderende zeestromingen, verklaart de afkoeling wel. Dat geldt ook voor eerdere periodes van temperatuurdaling in de 20ste eeuw.

De positie van IPCC-voorzitter, Rajendra Pachauri wordt met de dag onhoudbaarder, nu blijkt dat hij een financieel belang heeft gehad bij de valse gletsjerclaim. Pachauri is tevens directeur van TERI, een klimaatresearchinstituut in Delhi.

Uit alle hoeken en gaten komen nu wetenschappers naar voren die zich niet gehoord voelden door het IPCC. Niet alleen verklaarde tegenstanders van het IPCC, maar ook wetenschappers uit de eigen gelederen. De controverse rond het werk van het IPCC zal daardoor alleen maar groter worden. Een volgend klimaatakkoord wordt nu steeds onwaarschijnlijker.

27/09/2013
Working Group I (Stockholm, Sweden) Press_release

13/11/2013
De huidige klimaatverandering zorgt voor verschillende vormen van misdaad. Naarmate de verandering van het klimaat verder doorzet zal onder ander het probleem van mensenhandel, vooral van vrouwen en kinderen, toenemen. Zoals nu op de Filipijnen gebeurd na de verwoestende orkaan Haiyan. Ook zal toenemen: plunderingen, illegale ontbossing en smokkel van wilde dieren. De gevolgen van de klimaat verandering is toename van extremer weer en het stijgen van de zeespiegel. Met als gevolg overstromingen en mislukte oogsten. Mensen zullen wegtrekken en daar staan smokkelaars weer klaar. Mislukte oogsten leiden tot meer kap van het regenwoud. Daarbij zal de stroperij van dieren, illegale visserij en het dumpen van (giftig)afval toenemen. Alleen de handel van dieren en planten is nu al goed voor 20 miljard dollar per jaar.

09/12/2013
Modelberekeningen van het wereldklimaat geven opheldering over de veranderingen op afzienbare tijd. Alles draait daarbij steeds om de energiebalans van de aarde. Hoeveel energie neemt die op van de zon en hoeveel straalt hij weer uit? Om deze factor te bepalen moet je ten eerste de wereldwijde gemiddelde temperaturen bekijken en ten tweede de natuurkundige wisselwerkingen tussen verschillende systemen als atmosfeer, oceanen en gletsjers. Hoe snel en hoe sterk de zeespiegel zal stijgen hangt af van de ontwikkeling van de temperatuur, de ijsmassa's en de zeestromen. Om deze ontwikkelingen te begrijpen moet je allerlei natuurkundige, scheikundige, biologische en sociale processen samen bekijken.
De bekendste groep deskundigen, het klimaatpanel van de Verenigde Naties (lntergovernmental Panel on Climate Change, IPCC) maakt regelmatig algemeen beschikbare overzichtsrapporten van de gepubliceerde resultaten. Het vierde en laatste rapport kwam uit 2007. Eind september 2013 heeft het panel nu het eerste deel van rapport nummer vijf gepubliceerd. Aan dit rapport werkten 832 wetenschappers mee.

De eerste onderdelen die de klimaatonderzoekers samen onder de loep hebben genomen waren atmosfeer en oceanen. Het begrip van de manier waarop de dynamica van deze systemen samenwerkt is in de afgelopen jaren flink verdiept. Aan de watermassa's in de oceanen liggen regelmatigheden ten grondslag die met behulp van gekoppelde modellen steeds beter te begrijpen zijn. Daarbij strekken sommige patronen zich uit over periodes van verschillende lengte, bijvoorbeeld de El Nirio/Southern Oscillation (ENSO) in de equatoriale Grote Oceaan met een periode van ongeveer vier jaar en de Atlantic Multidecadal Oscillation (AMO) met een periode van zestig tot tachtig jaar. Deze oceaancycli verdelen koud en warm water en daarmee energie, die op zijn beurt zijn weerslag heeft op de circulatie in de atmosfeer.
Als de gletsjers in Groenland en Antarctica volledig zouden wegsmelten, dan zou de zeespiegel meer dan zestig meter stijgen. Er is niemand die erop rekent dat zoiets binnen afzienbare tijd gebeurt, maar een stijging van twee meter voor het einde van deze eeuw houden sommige wetenschappers wel voor mogelijk. Onderzoekers van Universiteit Utrecht publiceerden onder andere voorspellingen dat nog deze eeuw zo'n twintig procent van de gletsjers op de Canadese Archipel zal smelten, wat een extra zeespiegelstijging van drieënhalve centimeter zou betekenen.

De klimaatveranderingen zijn van invloed op alle levende wezens. Daarbij komt het niet alleen aan op de eigenschappen van atmosfeer en oceanen, maar ook op de snelheid van de verschillende veranderingen. Er zijn in de geschiedenis van de aarde eerder opwarmingen van meerdere graden Celsius geweest. Talrijke dier- en plantensoorten konden daartegen standhouden door nieuwe leefgebieden te veroveren. Maar in vergelijking daarmee gaan de huidige veranderingen soms wel meer dan honderd keer zo snel. Als je het aardoppervlak bijvoorbeeld verdeelt in zones die aan het begin van het voorjaar een bepaalde gemiddelde temperatuur bereiken dan verplaatsen de grenzen tussen een aantal van deze zones zich tegenwoordig met meerdere kilometers per jaar. Voor veel dieren- en plantensoorten is dat te snel om zich erop te kunnen instellen.

Om de zeespiegel en de gemiddelde temperatuur op lange termijn te kunnen bestuderen zijn mondiale modellen nodig. Deze kunnen alleen geen rekening houden met landschapsstructuren als heuvelruggen,
opdeling in stad en land of de verdeling van meren en rivieren. Zulke orografische details kunnen het regionale klimaat doorslaggelijke beïnvloeden.

Water, speelt bovendien een belangrijke bij stroomopwekking. Klimaatsveranderingen kunnen daardoor ook de energie- stroomvoorziening in gevaar brengen. Een Europees- Amerikaans onderzoeksteam heeft de kwetsbaarheid van elektriciteitsnetten nader onderzocht. Met ongeveer 40 procent van het totale zoetwaterverbruik horen thermo-elektrische krachtcentrales bij de grootste watergebruikers in de VS en Europa, schrijven de wetenschappers. In de VS leveren ze 91 procent van de elektrische energie en in Europa 78 procent. In het afgelopen decennium is de energieproductie tijdens hete zomers al meerdere keren ingeperkt.

Onderzoekers verwachten in het algemeen een toename van gewelddadige conflicten als benodigde resources door de klimaatsveranderingen schaars worden. Volgens hun inzichten neemt het gevaar op conflicten paradoxaal genoeg af naarmate een maatschappij minder op de veranderingen kan reageren. Zo bleef voor slachtoffers van extreme gebeurtenissen als de overstromingen van de Donau en de Elbe afgelopen juni niks anders over dan samenwerken in plaats van zich druk te maken om verkeerde ontwikkelingen en nalatigheid. Toch vermoeden onderzoekers dat zulke ontwikkelingen tijdelijk en regionaal van aard zullen zijn. Sociaaleconomische simulaties kunnen natuurlijk niet voorspellen of en wanneer mensen het eens zullen worden over werkende maatregelen om het klimaat te beschermen.
Bron: CTje

Meer informatie hierover zie IPCC-rapport 2013

30/03/2014
Dit weekend stellen honderden wetenschappers van de zogenoemde Werkgroep II van het IPCC in het Japanse Yokohama hun eindrapport vast. De conclusies zijn alarmerend. Zo heeft de opwarming van de aarde grote gevolgen voor de voedselproductie. Als er niks gebeurt, zullen oogsten door droogte mislukken, overstromingen en stormen tegen het einde van de eeuw honderden miljoenen mensen tot verhuizing dwingen. Dat verhoogt het risico op burgeroorlogen en gewapende conflicten.

Als op tijd wordt ingegrepen, kunnen de desastreuze effecten nog worden beperkt. Als we de temperatuurstijging weten te beperken tot 2 graden, zijn de kosten nog te overzien. Want hogere dijken, sluizen en andere maatregelen om de wereld te beschermen tegen de stijgende zeespiegel, hevige regenval, stormen, of juist hevige lokale droogte, kosten geld. Heel veel geld.

31/03/2014
Working Group II (Yokohama, Japan) Press_release

De effecten van klimaatverandering worden steeds duidelijker, stelt het IPCC vast in het tweede deel van zijn rapport. Voor landen zal het een steeds grotere uitdaging worden om de samenleving aan te passen aan klimaatverandering.

AIs de gemiddelde wereldtemperatuur nog één graad hoger wordt, zal dit ernstige gevolgen hebben voor veel unieke en kwetsbare ecosystemen, waaronder koraalriffen, maar ook voor culturen. Daarbij neemt de kans op abrupte, onomkeerbare veranderingen toe. Door maatregelen te nemen kunnen veel risico's worden teruggedrongen, maar zeker niet alle. Hierbij zouden nationale overheden een coördinerende rol moeten spelen.

Dit staat in het tweede deel van het vijfde IPCC Assessment rapport dat wetenschappers en beleidsmakers uit 115 landen in Yokohama (lapan) eind maart formeel hebben vastgesteld. Het tweede deel kijkt naar de effecten van klimaatverandering en de aanpassingsmogelijkheden en bevat een samenvatting van de vele wetenschappelijke studies over deze thema's die in de afgelopen jaren zijn verschenen. De uitkomsten van het vijfde rapport wijken niet veel af van die van het vierde rapport, maar de onderbouwing is sterker geworden en er zijn meer relevante details beschikbaar.

De effecten van klimaatverandering verschillen sterk per regio en ecosysteem. Ondanks de onzekerheden hierin, kunnen wel de risico's in kaart worden gebracht. Een uniform recept voor aanpassing aan een veranderend klimaat bestaat niet vanwege plaatselijke verschillen in effecten en mogelijkheden voor aanpassing. In de gematigde zone, waar Nederland in ligt, vallen de effecten en opgaven tot 2050 vooralsnog mee. In de tropische zones, Zuid-Europa en delen van de VS en China is de aanpassing aan toenemende hitte een grote opgave.

De zeespiegelstijging vraagt toenemende beschermingsmaatregelen in de dichtbevolkte kustzones en delta's. De negatieve effecten op de oceaansystemen kunnen naar verwachting niet gekeerd worden, anders dan door het beperken van de klimaatverandering zelf, ofwel door het terugdringen van broeikasgassen. In tropische gebieden - vooral in Afrika - zal de voedselvoorziening verder onder druk komen te staan. Oorzaken zijn de veranderingen in temperatuur, beschikbaarheid van water en weersextremen. Voor de komende decennia biedt aanpassing in de wijze van produceren en productieomstandigheden een uitweg en kan dit de oogst zelfs verhogen. Op de langere termijn (2080) zal de productiviteit in deze regio’s echter onvermijdelijk afnemen als de uitstoot van broeikasgassen onvoldoende wordt teruggedrongen.

Oceanen zullen verder opwarmen. Dit heeft negatieve gevolgen voor biodiversiteit, visserij en koraalriffen en hun beschermende functie van kusten. Aanpassingsmogelijkheden zijn beperkt. Zo kan bijvoorbeeld veerkracht van koraal worden bevorderd door de waterverontreiniging in kustzeeën tegen te gaan. Het is echter onvermijdelijk dat bij verdere temperatuurstijgingen op termijn koraalsystemen zullen verdwijnen en vissen schelpdierproductie af zullen nemen. Wereldwijd is inmiddels een vijfde van het koraal afgestorven, onder meer op het Great Barrier Reef en Caribisch Nederland, mede als gevolg van klimaatverandering.

In Nederland zullen de stroomgebieden van de grote rivieren te maken krijgen met meer extreme neerslag. Hoge rivierafvoer kan in combinatie met zeespiegelstijging en hoge waterstanden op zee vaker tot gevaarlijke situaties leiden in het benedenrivierengebied. In het Deltaprogramma worden deze effecten van klimaatverandering voor Nederland meegenomen. Nederland gaat ook merken dat het klimaat elders in de wereld verandert. Sommige invoerproducten zullen duurder worden.
Bron: Zenit mei 2014

13/04/2014
Working Group III (Berlin, Germany) Press_release

02/11/2014
Synthesis Report (Copenhagen, Denmark)
Vaststelling Vijfde Assessment Raport van het IPCC te Kopenhagen.
Rapport 1 ging over de natuur wetenschappelijke basis van klimaatverandering (2013)
Rapport 2 ging over de effecten van de mens en natuur en de mogelijke aanpassingen (2013)
Rapport 3 ging over de opties om de uitstoot te minderen. (2014)
Rapport 5 ging over hoe langer we wachten hoe groter de uitdagingen (2014)

De opwarming van de aarde gaat niet in een constant tempo maar is aan schommelingen onderhevig. Na een versnelling aan het eind van de vorige eeuw verliep de opwarming de afgelopen vijftien jaar langzamer.

Naast de waarnemingen met thermometers blijkt de opwarming van de aarde uit verschillende andere metingen. De totale warmte-inhoud van de oceanen is fors toegenomen ook de laatste 15 jaar. Verder zijn de ijskappen en gletsjers aan het smelten en stijgt de zeespiegel. Sinds het begin van de 20e eeuw al met 20 cm als gevolg van smeltend landijs en de uitzetting van het zeewater door hogere temperaturen. Ook het snel slinkende zeeijsvolume in de Noordelijke IJszee is een indicatie voor het opwarmen van de aarde.

De concentraties in de atmosfeer van kooldioxide CO2, methaan en lachgas zijn toegenomen tot waarden die in tenminste de afgelopen 800.000 jaar niet eerder zijn voorgekomen. De CO2 concentratie is toegenomen met 40% sinds het pre-industriële tijdperk, tot een waarde van 390,5 ppm in 2011. Bovendien heeft de oceaan ongeveer 30% van de door de mens uitgestoten CO2 geabsorbeerd, wat verzuring van de oceaan heeft veroorzaakt. Het is uiterst waarschijnlijk (>95%) dat de invloed van de mens de belangrijkste oorzaak is van de waargenomen opwarming sinds het midden van de 20e eeuw. Dit concludeert het IPCC op basis van waargenomen veranderingen in de energiebalans van het klimaatsysteem. Het gaat hierbij om de in- en uitgaande energie in de vorm van (zonne- en infrarode) straling en om de warmteopslag in het klimaatsysteem.

De menslelijke invloed bestaat uit twee grote termen: Een positieve stralingsforcering door de toename van broeikasgassen, waaraan de stijging van het CO2 gehalte in de atmosfeer de grootste bijdrage levert, en een negatieve stralingsforcering door de toename van aerosolen. De meeste typen aerosolen weerkaatsen zonlicht

Volgens het huidige IPCC-rapport ligt de klimaatgevoeligheid waarschijnlijk tussen de 1.5 en 4.5 °C en is ten opzichte van het vorige IPCC-rapport uit 2007 toegenomen. Klimaatgevoeligheid wordt bepaald door gebruik te maken van verschillende technieken en bronnen op basis van instrumentele metingen, satellietgegevens, temperatuur van de oceanen, vulkaanuitbarstingen, klimaatveranderingen in het verleden en klimaatmodellen.
Nieuwe meetgegevens en onderzoek sinds het vorige IPCC-rapport waren aanleiding tot het verlagen van de ondergrens van de waarschijnlijke range van klimaatgevoeligheid van 2 naar 1,5 graden. IPCC plaats hier wel kanttekeningen bij.

26/09/2019
Beangstigend klimaatrapport VN slaat alarm.
We hebben geen tijd te verliezen zij VN-secretaris-generaal Antonio Guterres voor de start van de VN-klimaattop in Amerika New York op 23 september 2019.
Sinds 2005 zijn de zeeën 2.5 keer sneller gestegen dan in de 20ste eeuw, voornamelijk als gevolg van smeltende ijskappen.
Greenpace ziet in het rapport zijn grootste angst bevestigd. De klimaatcrisis is ook een oceanencrisis. De gezondheid van onze oceanen en de toestand van het klimaat zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Het VN-klimaatpanel IPCC waarschuwt ook voor de gevolgen.
Het rapport waarschuwt dat veel van de verwachte gevolgen van de klimaatopwarming, zoals hittegolven, cyclonen, overstromingen en droogtes, veel harder en sneller toeslaan dan tien jaar geleden voorspeld werd. Het wijst op de uitzonderlijke hevige poolbranden in het Noordpoolgebied deze zomer, de branden in het Amazonewoud en de vernietigende doortocht van cyclonen als Idai en Kenneth in het zuiden van Afrika.

De zeespiegel zal tot het jaar 2100 tussen de 61cm en 1.1m stijgen als de CO2 uitstoot onverminderd doorgaat. Omdat het ijs op Groenland, Antarctica en gletsjers in de hele wereld sneller smelt dan voorheen, komt nu veel meer water bij in de oceanen dan afgelopen eeuw het geval was. Sinds eind jaren 70 vorige eeuw is het minimum zee-ijs elk tien haar met bijna 13% afgenomen.
Ook zullen de oceanen warmer worden, minder zuurstof bevatten en verzuren. De oceanen absorberen meer dan 90% van de overtollige warmte die door broeikasgassen in de lucht komt. Dat heeft grote gevolgen voor dieren en mensen. Zo stijgt de kans op overstromingen, zullen orkanen krachtiger worden en verzwakken oceaanstromingen.

De gemiddelde temperatuur op de Noordpool is al met 3 graden gestegen, twee keer zoveel als het wereldwijde gemiddelde. Daardoor raakt de natuurlijke airconditioning van de aarde van slag. Daarbij komt bij dat in de permanente bevroren bodems gigantische voorraden methaan liggen opgeslagen, een broeikasgas dat zo’n 28 keer sterker is dan CO2. Als de permafrost ontdooit, komt die methaanbom vrij. Die effecten versnellen de opwarming van de aarde.

De oceanen en bevroren delen van de wereld verkeren in grote problemen en dat betekent dat we met z’n allen een groot probleem hebben. Daarbij gaan de veranderingen steeds sneller.

2015 in Parijs spraken 196 landen af de klimaatopwarming te beperken tot 2 graden Celsius vergeleken met de pre-industriële periode, maar de beloftes van toen volstaan niet, waarschuwen de wetenschappers. Als alle landen doen wat ze belooft hebben, warmt de aarde tegen 2100 tussen de 2.9 en 3.4 graden Celsius op, met alle catastrofale gevolgen vandien. Doen ze dat niet dreigt een opwarming van zelfs 4 tot 5 graden Celsius.

09/08/2021
Het nieuwe rapport van de VN-klimaatpanel (IPCC) dat deze dag verscheen, wordt ‘de meest ernstige waarschuwing’ over de rol van de mens in de opwarming van de aarde.
Dat zegt Alok Sharma, Brits minister en de voorzitter van de COP26, de klimaatconferentie van Glascow
van 1 tot 12 november 2021. Tijdens deze klimaattop proberen de deelnemende landen de afspraken uit het akkoord van Parijs verder uit te werken. Het “Paris Rulebook” (de implementatierichtlijnen) zal daarmee afgerond worden. Vanuit Wageningen University & Research proberen wetenschappers de delegaties van goede informatie te voorzien en worden de onderhandelingsprocessen gevolgd.

234 experts van het VN-klimaatpanel hebben de afgelopen acht jaar 14.000 wetenschappelijke onderzoeken geanalyseerd. Het eind rapport is reden tot grote zorg.
Het is onbetwistbaar dat de atmosfeer, de zeeën en het land gevaarlijk zijn opgewarmd door menselijke activiteiten. En overal ter wereld zullen de gevolgen daarvan steeds meer voelbaar worden in de vorm van hittegolven, droogte, extreme regenval en tropische cyclonen.
De experts voorzien zelfs een ‘code rood’ voor de hele mensheid als er geen snelle reductie van de uitstoot van broeikasgassen komt.

Sinds het einde van de 19de eeuw is de aarde al gemiddeld 1,1 graden warmer geworden door het stoken van kolen, olie en gas, zo staat in het verslag. Boven zee is het sindsdien 0,9 graden warmer geworden, boven land 1,6 graden. Dat heeft wereldwijd gevolgen, namelijk hogere temperaturen en veranderende neerslagpatronen. De opwarming heeft al geleid tot meer extreme regenval en langere droogteperiodes.
De prognoses variëren van een stabilisatie van 1 graad warmer tot zelfs meer dan 5 graden warmer. In de gunstigste prognose zal de zeespiegel over tachtig jaar tussen 44 en 76 centimeter zijn gestegen. In het somberste scenario komt er meer dan een meter bij, wat betekent dat sommige landen in de Stille Zuidzee en ook veel kustgebieden in Azië letterlijk verdrinken. Ook West-Europa krijgt te maken met opwarming. Het noorden van Scandinavië zal natter worden door smeltende ijskappen, landen als Griekenland, Italië en Spanje worden juist veel droger. Nederland zit ertussenin. Hier worden regenrijke winters voorzien en heftigere stortregens in zomers met grillige temperaturen.

20/03/2023
Hittegolven en hoosbuien blijven in de toekomst Nederland niet bespaard. Periodes van droogte en hevige stormen gaan in aantal toenemen. De vooruitzichten voor de wereld zijn nog altijd apocalyptisch, nu de klimaatverandering verder doorzet.
Het nieuwste wetenschappelijke rapport van het klimaatbureau van de Verenigde Naties, het IPCC, is daarom nog altijd zeer urgent van toon. Wie voor deze situatie verantwoordelijk is, is niet aan twijfel onderhevig. De mens draagt veruit het meest bij aan de uitstoot van broeikasgassen. Als we ons gedrag niet veranderen, zullen de gevolgen ernstig zijn.
Nieuw is het geluid niet. Al vele malen zijn er vele akkoorden gesloten om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen. Dat werkt, deels. De maatregelen die de voorbije jaren zijn getroffen, hebben enigszins effect gehad. Maar welk scenario het IPCC ook doorrekent, in alle gevallen blijft er sprake van een verdere opwarming van de aarde. Met op termijn ernstige gevolgen: een stijgende zeespiegel, het uitsterven van dieren en planten.

De opsomming in dit laatste rapport zou alle alarmbellen af moeten laten gaan. Niets is echter minder waar. De conclusies worden in veel landen voor kennisgeving aangenomen. Als de economische ontwikkeling zich doorzet zoals deze nu verwacht wordt, stijgt de gemiddelde temperatuur op aarde fors.
Toch is het volgens de jongste inzichten nog niet te laat. De technologische ontwikkeling, waar ook de Europese Unie honderden miljarden voor vrij wil maken, helpt de gevolgen te beteugelen. Dat biedt hoop voor de mensen die nu worden geboren. Maar die hoop doet alleen leven als er daadwerkelijk snel actie wordt ondernomen. Het wordt tijd dat de wereld niet alleen kijkt naar de problemen van nu, maar eerst en vooral naar de tikkende tijdbom die straks voor onherstelbare schade kan zorgen.

05/04/2023
De Europese Unie richt zich momenteel op de moeilijke uitdaging van de klimaatverandering en de noodzaak deze te bestrijden, wil de mensheid overleven. Wat blijkt uit de definitieve samenvatting van de klimaatstudies van het IPCC, de Intergouvernementele Werkgroep inzake klimaatverandering van de Verenigde Naties, is dat we al achterop zijn geraakt. Kortom, we moeten nu handelen, nu onomstotelijk is bewezen dat de klimaatverandering wordt veroorzaakt door de mens, zijn waanzinnige exploitatie van het land, zijn consumptieve en onnatuurlijke levenswijze en zijn uitgebreide gebruik van schadelijke fossiele brandstoffen. Maar hoe weten we precies hoe ver we achterlopen in de strijd tegen klimaatverandering? Deze cijfers komen uit het rapport, die de huidige situatie goed weergeven, en de haast die we moeten maken om in dit decennium verplicht iets te veranderen.

De belangrijkste en meest fundamentele doelstelling van de wereldregeringen in de strijd tegen klimaatverandering is de gemiddelde stijging van de temperatuur op aarde binnen maximaal anderhalve graad te houden ten opzichte van het pre-industriële tijdperk, d.w.z. het begin van de jaren 1800. Dit getal is door de wetenschap bestudeerd, en vormt ook een enorme uitdaging voor de ambities van de regeringen: het is het uitgangspunt voor elke strijd tegen klimaatverandering.

2025 is het jaar, dat betekent minder dan 24 maanden. Op dat moment zou volgens de wetenschap de piek van de uitstoot van broeikasgassen in de menselijke geschiedenis moeten worden bereikt. Vanaf dat "omslagpunt" zou de uitstoot geleidelijk moeten afnemen. Zelfs deze doelstelling is zeer ambitieus, aangezien ontwikkelingslanden (vooral India, maar laten we ook China, dat nu een ontwikkeld land is, meetellen) nog steeds in zeer grote mate gebruik maken van vervuilende fossiele brandstoffen.

2030 wordt een van de mijlpalen van de Europese Commissie. In feite is het bereiken van langetermijndoelstellingen ondenkbaar zonder controlepunten, wanneer men de balans opmaakt en beseft of men het goed of slecht doet in vergelijking met het grote geheel. Concreet wordt met het programma Fit for 55 getracht de uitstoot van broeikasgassen tegen 2030 met 55% te verminderen ten opzichte van 1990. Op dit moment lijkt dit een sciencefictiondoelstelling, maar zoals gezegd zullen de komende jaren cruciaal zijn.

Het 'laatste' jaar in de strijd tegen klimaatverandering. De EU hoopt in 2050 klimaatneutraliteit te bereiken. Dat wil zeggen dat het evenwicht tussen uitstoot en opname van broeikasgassen gelijk moet zijn. Dezer dagen wordt Europa opgeschrikt door een enorm debat over elektrische auto's en synthetische brandstoffen, en over welke strategie op middellange termijn moet worden gevolgd (er wordt gesproken over het stopzetten van de productie van endotherme auto's tegen 2035, een voorstel dat met veel protest gepaard gaat). Andere voorstellen zijn gedaan op het gebied van landbouw (carbon farming) maar ook op het gebied van industrie en energie.

Dit aantal vertegenwoordigt de hoeveelheden kooldioxide en broeikasgassen die elk jaar door de Europese bossen worden opgenomen. Een aanzienlijk aantal dat zeker een verschil kan maken, mits deze bronnen niet alleen in aantal toenemen, maar ook worden beheerd. Dus niet alleen bomen planten, maar bestaande bossen controleren en "onderhouden".
Volgens een recente studie komt dit aantal overeen met de gigaton koolstofdioxide die de mens heeft geproduceerd in de periode tussen 1850 en 2019 (169 jaar). Het is echter merkwaardig om deze cijfers te lezen: 58 procent van deze uitstoot vond plaats in 1990, de rest in de afgelopen 29 jaar (als je 2019 als laatste in aanmerking neemt). Misschien is dit een van de cijfers die het duidelijkst laat zien hoe urgent de strijd is.
Dit zijn de gigaton koolstofdioxide die alleen al in 2019 wordt uitgestoten. Een stijging van 12% ten opzichte van 2010, maar 54% meer dan in 1990. Het probleem versnelt, de uitstoot stijgt. Er is een scherpe ommekeer nodig, nu, anders is het te laat. De Europese Commissie heeft vooral de urgentie van bepaalde maatregelen benadrukt. Wat we tussen nu en 2030 doen, is cruciaal en zal de doelstellingen voor 2050 sterk beïnvloeden.

3.6 miljard mensen die in onderontwikkelde gebieden wonen, volgens gegevens van het IPCC. Het zorgwekkende is dat zij, hoewel zij het minst verantwoordelijk zijn voor de klimaatverandering, als eersten de meest extreme gevolgen zullen ondervinden als er nu niets wordt gedaan.

Het fundamentele probleem is het publiek duidelijk te maken dat een actief beleid nu, 20 jaar na de invoering ervan, langetermijneffecten zal hebben. Daarom is het zo ingewikkeld om regeringen te doen inzien dat zij nu moeten handelen. Informatiecampagnes over klimaatverandering en broeikasgassen moeten voortdurend en massaal worden gevoerd, evenals ontwikkelingen en instrumenten om onze grondstofintensieve levensstijl radicaal te veranderen.