08/02/2017
Een van de grote ijsplateaus op Antarctica staat op het punt deels af te breken. Wetenschappers constateren dat de scheur in het ijs de afgelopen maand in een bizar tempo is gegroeid. Het ijsplateau op het westelijke deel van de Zuidpool ligt in een gebied dat erg gevoelig is voor de opwarming van de aarde, meldt The New York Times.

De scheur in het ijs ontstond enkele decennia geleden. Maar de kloof is de afgelopen maanden in hoog tempo breder geworden. Momenteel scheurt het ijs in een tempo van vijf voetbalvelden per dag. De breuk in het ijs is nu meer dan 160 kilometer lang en tot 500 meter breed. Het is onvermijdelijk dat de scheur verder doorzet en een groot deel van Larsen C, zoals het ijsplateau heet, afbreekt. Dit is een kwestie van hooguit weken, stellen wetenschappers.

Volgens Project Midas, een team van onderzoekers dat de ontwikkeling van de scheur al enkele jaren volgt, vormt het enorme brok ijs dat dan in zee belandt een van de grootste ijsschotsen ooit. Het losscheuren van het ijsblok zal niet direct gevolgen hebben voor een eventuele zeespiegelstijging. Maar het is wel een voorbode van een groter probleem, namelijk de desintegratie van de grote ijsvlakten van Antarctica.

De kans is vrij groot dat door het afbreken van dit stuk ijs ook de rest van Larsen C begint af te brokkelen. Als het hele plateau verdwijnt, heeft dit grote gevolgen voor de vorm en structuur van Antarctica. De hele stabiliteit op het continent komt dan in gevaar.

Als al het 'binnenlandse' ijs op Antarctica in zee terecht zou komen, dan komt er genoeg water vrij om de zeespiegel in één keer met vier meter te laten stijgen. IJsplateaus zijn grote drijvende ijsvlakten die vastzitten aan het land. Zij worden in de loop der eeuwen gevormd door water van gletsjers. De breuk in Larsen C is niet de enige scheur op Antarctica die wetenschappers zorgen baart.

De extremiteiten op de Noordpool zijn zorgelijker. Zo hoort het op Spitsbergen, vlakbij de Noordpool, in de maanden januari en februari normaalgesproken zo’n 16 graden te vriezen, maar daar was het de laatste tijd geregeld 6 graden boven nul! Een verschil van meer dan 22 graden ten opzichte van de norm. Op de Noordpool in zijn geheel allemaal veel sneller gaat dan op de Zuidpool.

Ondanks de verschillen tussen de Noord- en de Zuidpool geldt op dit moment voor allebei een dieptepunt voor wat betreft het zee-ijs. In beide poolgebieden ligt het zee-ijs niveau ruimschoots onder het eerdere minimum; op de Noordpool was dat 2011-2012 en op de Zuidpool 2015-2016.

02/03/2017
Het vasteland van Antarctica heeft met 17,5 graden Celsius officieel een nieuw hoogterecord bereikt. Dat heeft de World Meteorological Organization (WMO) van de Verenigde Naties bekendgemaakt.
Het record werd op 24 maart 2015 gemeten in het Argentijnse onderzoekstation Esperanza vlak bij de noordelijke punt van het Antarctisch schiereiland. Het is gebruikelijk dat het jaren duurt voordat de exacte temperatuur wordt bekendgemaakt. De meteorologische gegevens van de weerstations moeten namelijk nauwkeurig worden nagekeken.

Het vorige warmterecord stond op 15 graden Celsius, gemeten op 15 januari 1974 op het Vanda Station. Het warmterecord voor het hele zuidpoolgebied is 19,8 graden Celsius, gemeten op het kleine eiland Signy in januari 1982. Signy behoort tot de Zuidelijke Orkney-eilanden.

Het Antarctische gebied beslaat al het land en ijs ten zuiden van 60 graden zuiderbreedte en is een van de belangrijkste bronnen van zoet water op aarde.

Er zijn de laatste tijd veel zorgen over de ontwikkelingen op Antarctica. Niet alleen de temperatuur stijgt, maar ook is er sprake van negatieve ontwikkeling van ijsvlakten. Zo werd er begin februari 2017 nog ontdekt dat een grote ijsplaat op het punt van afbreken staat. De kans is vrij groot dat door het afbreken van dit stuk ijs ook andere delen van ijsplateaus afbrokkelen. Als een heel plateau verdwijnt, heeft dit grote gevolgen voor de vorm en structuur van Antarctica.
Niet alleen de stabiliteit van het continent komt dan in gevaar, maar ook zijn er mogelijk sterke gevolgen voor de zeespiegelstijging.

12/07/2017
Een van de grootste ijsplateaus bij Antarctica is losgebroken van een landtong. Het stuk is zesduizend vierkante kilometer groot, ongeveer twee keer zo groot als Luxemburg.
Een Amerikaanse satelliet vloog woensdag boven de regio bekend als de Larsen C, daardoor kon worden vastgesteld dat het stuk is losgekomen, meldt de BBC woensdag.

Wetenschappers hadden al eerder gewaarschuwd voor de breuk. Eind juni werd reeds gemeld dat het stuk in de komende dagen zou scheuren. Het meer dan tweehonderd meter dikke plateau zal zich niet snel of ver verplaatsen op korte termijn, maar moet wel goed in de gaten worden gehouden. Stromingen en hevige wind kan er uiteindelijk voor zorgen dat het brok richting het noorden wordt geblazen waardoor het een gevaar kan worden voor de internationale scheepsvaart. De zeespiegel zal niet stijgen als gevolg van het afgebroken gedeelte.

De scheur in het ijs ontstond enkele decennia geleden. In de laatste maanden versnelde dat proces echter enorm. Het ijs scheurde eind juni in een tempo van minimaal vijf voetbalvelden per dag. Volgens Project Midas, een team van onderzoekers dat de ontwikkeling van de scheur al enkele jaren volgt, vormt het enorme brok ijs nu een van de grootste ijsschotsen ooit.

22/09/2017
Een enorme ijsberg is afgebroken van de Zuidpool en op weg naar open zee. De ijsberg is twee keer zo groot dan Luxemburg. In juli brak deze af maar bleef eerst op zijn plek liggen. Het veroorzaakt geen directe zeespiegelstijging, aangezien deze ijsplaat al in zee lag.
De Zuidpool is een stuk land, bijna volledig bedekt met ijskap (landijs) en omringd door zeeijs. De gletsjers op het land worden nu tegengehouden door het omringende zeeijs en ze schuiven niet zo gemakkelijk het zeewater in. Zodra dat omringende zeeijs scheuren vertoont en afbreekt, veroorzaakt dat proces ook instabiliteit voor het landijs. Met het verliezen van deze ijsplateaus verliezen we de natuurlijke grenzen die het landijs bij elkaar houden. Aan de voet van een gletsjer is dan geen sterke ijsplaat meer die de gletsjer tegenhoudt, en zo schuiven gemakkelijker hele stukken landijs richting het zeewater. En krijg je wel te maken met een zeespiegelstijging. Door dit effect kan het smelten van zeeijs indirect wel een forse bijdrage leveren aan het stijgen van de zeespiegel.